Coleção pessoal de mrgattax

141 - 160 do total de 332 pensamentos na coleção de mrgattax

Pensar da dor
Pensador
Meu terceiro olho é no ouvido
Sinto a dor pelo umbigo
Minha meditação traz a eternidade
da efemeridade
Me falta idade, mas e a conexão?
São
As palavras viram palavrão
Então, voce é feliz?
Só por um triz
Pois a felicidade é um aguardente
Quanto mais bebe, menos sente
Então não se esquente
Voce não é um demente
É o DMS-5 que te faz ser crente

Nova idade?
Novidade!

O loco motiva, e a maria? fu?
massa!

O culpado
é o
Ocupado

A diferença entre o Artista e o Policial é que o Artista enquadra Pinturas, o Policial enquadra Pessoas, elas ficam Quadradas

O pobre é o Ópio do rico, o rico é o Ópio do pobre

Ster se seuns, jy het soveel lig dat jy nie kan selfs dink, so wees nie nie bang van die duisternis, jou liefde is die sterkste krag in die heelal, gratis julleself van geestelike slawerny te verstaan dat ons nodig het om saam te kom ons te verhef bewussyn die werklike toestand van vrede en liefde te voel en dan sal ons dieselfde ding te wees, sal ons een be

Ta achando que chegou no fundo do poço? DANÇA! Dança muito, pq o poço não tem fundo!

"Ó cobrador, cubra minha dor intermitente
da saudade do inexistente
onde o louco é sempre crente
Ó cobrador, cubra minha saudade passageira
da vida, da morte, do frágil passaporte
Tenha piedade de toda minha leveza
Dos meus passos curtos
Dos meus atos, dos meus surtos
Tenha piedade de toda a incoerência
E por favor cuide da minha inocência
Pois o mundo é cruel, é cru
E não tem gosto de mel
É pedra dura
Não bate, só surra
Ó cobrador, me cobre somente a minha mente
Pois no resto o valor é minimamente importante
Essa vida dura uma instancia
Me de o poder da inconstância
Pois o tempo é uma navalha
Agindo e reagindo nesta batalha
Ó cobrador complacente
Cubra toda essa trilha de beleza
De luz, de cor, de experiência
Pois no fim a única coisa que preciso
É um pouco de paciência..."

Não sou mais um ser humano, me tornei um ser oquel
Clomipramina não mais me fascina, a mania me deu um pinel
A bula é esquizofrenica, a ansiedade saiu do papel
Hiperglicemia me deu uma fadiga
Mas a fome me contagia, na falta da lisergia
Vou descontar minha energia
Num livro de poesia

Não defina, senão tu definha...

Eles dixeron-me ser unha mosca
Fixéronme ás
Patas, antenas
Eles me puxeron no ceo para verme voar
Pero foi directo para o chan
Eles tentaron, tentaron, tentaron
E cada vez máis rápido eu ía
Máis a caída dói
Ata un tempo que eu quedei doente
E esa foi a explicación
A mosca pobre estaba doente, non podía voar
Pero un día chegou unha mosca
El mirou, mirou, mirou
E entón descubriu
Que eu non era unha mosca
Eu non voan porque non é da miña natureza
Moscas malditos que tentan me converter as súas naturezas
Nunca ha entender que eu son só unha conciencia
Vivindo conectado a un corpo mortal, relé
Intentando descubrir o que estou facendo aquí
Por que eu fun expulsado da miña casa
Eu nunca podería ser unha mosca
Porque eu son moi tolo para ser calquera cousa
A miña única meta é crear
O que as palabras non poden expresar
Cree noutra auto
Eu non vou ser unha mosca nin morto
Poden me chamar de tolo, estúpido
Pero o que eu teño a perder?

Berrar, pero non para chamar a atención
porque ninguén pode escoitar vostede
Berrar ben alto, porque ninguén vai entender
Berrar, porque non hai outra linguaxe para expresar
O que xordos escoiten, berrar
Porque non importa se é verdade ou non
Ao final, eles van ver o que eles queren ver
Berrar, porque este é o único silencio que podemos escoitar
o que eu teño que dicir que non se pode dicir con palabras
É ademais dos pensamentos
O único xeito de entender é sentir
É por iso que eu grito alto
Talvez un día vai entender ...

Tudo tem sempre um gosto de novo
Tudo, sempre tem um gosto de diferente
Sempre, tudo é tão individual
pra explicar todo este plural
Ah sei la o por que, mas sabe quando dá aquela vontade absurda de chegar naquela epifania absurdamente megalofantástica de arrepiar até as sobrancelhas?
É, então... ainda não deu :(

Pseudo
Mendigo
Hippie
Guerreiro
Xamã da Terra
Índigo
Gattaliano
Pirata
Druida
Rato
Coruja
Computador

A men tira cao sa be dor ia

O caos antroposófico se baseia
no conceito logístico
da autoafirmação genética,
na qual ainda existem indícios de uma supervalorização
complacente que expõe a ferida do capitalismo satânico,
a marca de sua sagrada consagração não é abastecida por uma simples fórmula hegeliana,
o fruto da consistente obra é o simples estado de despersonalização
e duvidosamente também pela envoltura da nuvem espectrométrica.
Fim!

Saudade
Sanidade

Pseudo Mendigo Hippie Guerreiro Xamã da Terra Índigo Gattaliano Pirata Druida...

O cigarro é o revérbero da criança autômato equimoseada que abandonou sua chupeta,
O álcool é o inconsciente dos pomos platônicos,
O baque é o mediato das vacinas dadas e suportadas pelas aprazíveis enfermeiras,
Mas e a dor? de onde ela vem?
Ou será que nunca lhes atingiu a ideia de que nada faz sentido?
Eis então a lógica para destoar meu apontamento.
Mas, será, que, a, lógica, faz, sentido? Ou será que precisa de mais vírgulas?
Percepção
Será que existe, lá no íntimo, profundo e pleonástico da nossa consciência
Um verdadeiro sentido? Será que existe uma razão lá, bem lá no fundo?
Aliás, já reparou hoje no espelho como é estranho viver?
Não afirmo nem desafirmo
Mas que o cigarro, o álcool e o baque....