Cachos

Cerca de 233 frases e pensamentos: Cachos

Toda princesa cacheada sonha com um príncipe de Cachos <3

Inserida por LokhinhaCachos

Liberte seus cachos e acorrente o preconceito \o

Inserida por LokhinhaCachos

Meu pé de romã

Lindo, com folhagens exuberantes
As flores desabrochando em cachos
Os frutos sendo formados um a um
E os pássaros de galho em galho
De flor em flor
Á tarde e pela manhã
A cantar, a pular, a brincar
No meu encantado pé de romã.

Romanzeiro que mais parece
Uma árvore de natal
Com seus frutos multicores
Às vezes pardos, outras vezes amarelados
E também verdes e avermelhados.

Quando pequenos; bem fechados
Quando maduros; explodindo em frestas
Mostram suas sementes vermelhas e inchadas
Que soltam o néctar suave e adocicado
A alimentar os passarinhos
E fazer bem aos vizinhos.

Oh! Meu pé de romã
Planta nobre e singela
Da natureza a mais bela
Uma árvore colorida
Que faz sentir bem às gargantas
Faz soar a mais fina voz.
Não saia do meio de nós!

O vento que balança seus galhos
Selecionando suas pequenas folhas
As vivas e frescas permanecem
E as amareladas já se entregam
Pelo chão, pelas calçadas e pelos corredores
Espalhadas, prontas a serem destruídas,
Catadas, sopradas e varridas.

Meu pé de romã sensível e amado
Não grita, não demonstra sentir dor
Não chora nem denuncia
Que há pessoas que guardam rancor
Que não têm sensibilidade nem amor
De sentir o quão maravilhoso tu és!








Meu romanzeiro tem um inimigo
covarde, sem coração
Ou de coração duro, impuro
Que tem os olhos voltados para a escuridão
Que só enxerga a poluição
Não tem olhos sensíveis à natureza
E não suporta o seu misterioso ciclo
De ver florescer e brotar
Dar frutos, desabrochar.
E pelo chão suas folhas se esparramar.

O inimigo é insensível
A ele tudo parece ser em vão
Não percebe a presença amiga do romanzeiro
Então num golpe sujo e certeiro
Ordena a um infeliz inconsciente
Que ponha abaixo os galhos carregados de frutos
Galhos que acolhem passarinhos
Que dão sombra ao pequeno Bili verdinho.

Meu saudoso e querido romanzeiro
É indesejado e penalizado
Pelo chão é desabado, estirado
E com ele toda a alegria
De seus admiradores amigos!

A primavera não será mais a mesma
O Natal não terá o mesmo sabor
Onde os pássaros marcarão seus encontros
Nesta cidade de pouca cor, por que não incolor?

Resta-me olhar o espaço vazio
Um muro inerte e sombrio
E ficar a espera da brotação
Que lentamente surgirá
Como a lua a nascer por detrás dos montes.

Oh! Que saudades que estou
Do meu esplêndido romanzeiro
Que dava sombra e alegria
A minha família e aos passarinhos.
Oh! Que melancolia!

Hoje o dia não é mais o mesmo!
(Rosa Ângela)

Inserida por rosaangela

Um corredor é como uma montanha inclinada cheia de cachos por mais que esteja reto o trecho ele nos inclina nosso corpo como um sanduiche em um veiculo publico aos cachos ou objetos vindo no caminho mas não existe pé que não se incline para se manter reto pois assim é o esforço o desdobrar de nosso suor.

Traduções equivalentes expressoes compostas:

Traducciones expresiones equivalentes compuestas:

Translations equivalent expressions composed:

A corridor is like a mountain full of curls tilted by more than is straight stretch he leans in our body as a sandwich in a public vehicle to clusters or objects come in the way but there does not tilt foot to keep it straight as well effort is the unfolding of our sweat.

Un corredor es como una montaña llena de rizos inclinado más de lo recto estirar se apoya en nuestro cuerpo como un sándwich en un vehículo público a las agrupaciones u objetos vienen en el camino pero no se inclina el pie para mantenerla recta y esfuerzo es el desarrollo de nuestro sudor.

Un corridoio è come una montagna piena di riccioli inclinato di non oltre è dritto allungare si appoggia nel nostro corpo come un panino in un veicolo pubblico di cluster o di oggetti sono disponibili in modo, ma ci non si inclini piede per tenerlo dritto e sforzo è il dispiegarsi del nostro sudore.

走廊是像一座大山倾斜超过卷发直伸展他斜靠在我们的身体,在公共车辆集群或对象的方式来一个三明治,但不会有翘起脚,以保持它直努力的展开我们的汗水。

走廊是像一座大山傾斜超過捲髮直伸展他斜靠在我們的身體,在公共車輛集群或對象的方式來一個三明治,但不會有翹起腳,以保持它直努力的展開我們的汗水。

廊下は以上傾けカールの完全な山のようである真っ直ぐ伸ばしている彼は道で来るのクラスタまたはオブジェクトへの公共車両にサンドイッチのように私たちの体に傾いたが、ストレートだけでなく、それを維持するための足が傾かない努力は私たちの汗の展開です。

מסדרון הוא כמו הר מלא תלתלים מוטים על ידי יותר מ הוא ישר למתוח הוא נשען בגוף שלנו כמו כריך ברכב ציבורי לאשכולות או אובייקטים מגיעים בדרך אבל יש לא להטות כף רגל כדי לשמור אותו ישר, כמו גם מאמץ הוא התגלגלות של הזיעה שלנו.

ممر يشبه جبل كامل من تجعيد الشعر يميل بأكثر من هو امتداد مستقيم انه يميل في جسمنا كما شطيرة في مركبة عمومية إلى مجموعات أو الكائنات تأتي في الطريق ولكن هناك لا إمالة القدم للحفاظ على التوالي فضلا الجهد هو تتكشف من عرقنا.

Al koridoro estas kiel monto plena de bukloj klinita de pli ol rektaj etendos li apogas en nia korpo, kiel sandviĉon en publika veturilo por amasoj aŭ objektoj venas en la formo sed ne klini piedo teni ĝin rekte tiel penado estas la disfaldi de nia ŝvito.

ANDRON est sicut mons plenus cincinnis tilted plus quam se, est tendere in recta fertur in corpore sicut botri Sandwico vel in publico vehiculo ad obiecta venit in via, sed ibi custodes ut custodirent eam pes benificium non tam rectum, labore et sudore explicatio est.

Ένας διάδρομος είναι σαν ένα βουνό γεμάτο μπούκλες γέρνει περισσότερο απ 'όσο μεγάλη ευθεία που κλίνει στο σώμα μας, όπως ένα σάντουιτς σε μια δημόσια όχημα για ομάδες ή αντικείμενα που έρχονται με τον τρόπο, αλλά εκεί δεν ποδιού για να κρατήσει ευθεία, καθώς προσπάθεια είναι το ξεδίπλωμα του ιδρώτα μας.

Inserida por 123Eron21

Perdido no azul de seus olhos eu estou.
Cego pelo dourado de seus cachos.
Vagando sem rumo eu vou.
Após provar um pouco mais que teus abraços.

O calor de sua boca me encantou.
Vontade antiga que prevaleceu.
Após um abraço nosso,você me contou,
Que seu beijo,naquela noite,era meu.

Cada soprar do vento,
cada minuto que passava,
Só me vinha o momento,
Que contigo eu aproveitava.

A vida é assim,
Só queremos o que não se pode ter.
Quero você pra mim.
Mas não tenho o que fazer.

Inserida por RainMaker007

Sinto saudades de conversar contigo
Enrolar meus dedos nos cachos do seu cabelo
Sentir sua mão na minha cintura
Seu cheiro suave e seu jeito maneiro

Inserida por nataliaquadros

Vc já olhou como morrem os cachos?
Vc já olhou aquilo que nasceu?
Tão olhada será...

Inserida por zte123

Na terra escovas que tem cachos se destaca .

Inserida por AlbertoSouza

"Quando escuto que os cachos viraram moda, penso em todas as lágrimas que derramei no salão e antes de dormir por não ser aceita e principalmente por não me aceitar. A minha vontade é saber se o responsável pelo "marketing" dos cachos pensa o mesmo que eu"

Inserida por jaquelinejfg

No cerrado a noite fria
escorre a lua, na árida
nuvem, em cachos de poesia...

Luciano Spagnol
Maio, 2026
Cerrado goiano

Inserida por LucianoSpagnol

CACHOS EM MARÇO

Porque tanto alvoroço assim...
Nesse mês, nesse março
tantas águas
tantas favas
tanto faço
tantos falsos!
Todos cheios de mormaços...
É um mês qualquer
como outro...
Eu acho.

Eu me caço, me canso
as vezes vejo-me,
como sinuca de canto
no canto
no bico do barranco...

E meio a todo esse embaraço
eu me disfarço,
e até arranco, pedaços
do meu casco.
Porque... Entre fiasco,
e todos esses cachos...
Eu me arrasto
no mês de março?

Antonio Montes

Inserida por Amontesfnunes

Na palma de minha mão
cabem os esguichos daquele emaranhado mar
ofegante

esfiam-se cachos de búzios nas bordas
tacteando uma pandemia de linhos a puxarem-se
temperamentalmente
do bico pontiagudo das aves a moer
o céu pálido da boca
amedrontava num arrepio arenoso

embora fosse embarcar nas ocas águas
sem os antepassados existirem
decidi riscar
o fundo que não estava destinado
à visita de grandes visões

e apaguei os declinados olhos migrantes
até esgaçar o ódio que restava
no punho carregado de sal aberto

é notável defesa redescobrir o exílio lânguido
quando se move
uma traça míope antes da sua nascença fétida
donde vejo
redentor sorriso a caber-me

Inserida por FilipeMarinheiro

Os cachos

Com o cacho da uva,
É feito o vinho.
Com o cacho do cabelo da morena,
É feito o carinho.
Com um cacho fico bêbado e com o outro no meio do caminho

Inserida por poetaronaldo

Se perde no emaranhado dos cachos dela, se enrola em cada tóin óin óin, se pergunta como um cabelo pode contar tanta beleza, mal sabe você que é cabelo de realeza! Coroa herdada das princesas da África, que com sofrimento foram tiradas de casa e com orgulho a sua descendência hoje exibe cabelos fartos cheios de cachos que trazem cultura, história e dor.

Inserida por Elisabeth2908

Aysha

Ainda em sonolência, sentei-me à mesa; emaranhadas mechas ou cachos (impossível determinar com exatidão a essa altura); pálpebras grudentas, rouquidão laríngea, voz mais grave que o habitual; obstruídas vias aéreas, maquilagem em borrões; com tornozelos congelados, contorcida sem edredom, próxima de não sentir os pés, dedos anestesiados; descascando esmalte. Mas o faro apurado, capturando aguçado toda e qualquer molécula de café, pairando sobre o ar resfriado pela estação que mais me agrada. Na cozinha, elevei minha caneca ao status de brinde e brindei, sozinha, ao arrojado inverno, que a primavera repouse agasalhada e confortável, pelo quanto puder, pois nem mesmo meteorologia, astronomia ou horóscopo, juntos, poderiam prever, ainda que nublado, quão fulgurante seria aquele dia.

Inserida por michelfm

Cabelos de raios de sol,
Não são loiros,
São cachos
Quase dourados,
Um âmbar,
Talvez sépia,
De toda forma iluminados
Um dia alguém me disse:
_ Cuidado para não morrer de amor!
Mas se é o que desejo,
Amar-te com esse louvor
Das borboletas que dançam
Suas últimas preces no ar,
Cantando suspiros em alegria
Por poder amar!
Quero a perseverança
Para trilhar nessa estrada
Ensolarada,
Em em meus braços,
Quem sabe um dia
Faças a sua morada!

Inserida por keylafogaca

Cachos......

Inserida por Akashi-Mc

Enquanto passava o café, lembrava de tempos passados
Lembrei de uma menina banana, cheia dos cachos
Da lança que me furou, quando meu amor partiu, lembrei do parto
Daquele quarto, do cigarro, das cinzas que sobrou, de quem soprou ao meu rosto palavras
Fiz um chá de boldo pra moça, queria te guardar no bolso, guardei no coração
Pedi perdão, por ser assim meio pé no chão, fui galopante, fui distante, vazante, ignorante
Nem aprendi a voar, como você meu passarinho
Cê voou e nunca mais voltou ao meu ninho!
Deveria te prender na gaiola, mas não queria te ranca as asas livres
Tua liberdade deixou no peito saudade
Acabou em bate bola
E agarrando as lembranças que me chutam a mente, não consigo trazer nenhuma de volta ao meu presente

Inserida por WesleyNabuco

Linda dos cachos dourados
Que fudeu meu psicológico
Seu jeitinho meigo
Me traz sentimentos exóticos

Seus olhos verdes
Lábios carnudos e encantador
Alegra todo meu dia
Com seu sorriso inspirador

Através dessas rimas
Falo um pouco da minha paixão
Joyce Gomes é pra você
Que fiz esse poema de coração

Inserida por GohanjmPensador

⁠Poesia em cachos

Ela é a intensidade do mar
Leva as ondas nos cabelos
E o sorriso dentro do olhar
Tem a força do sol...
Capaz de iluminar o mundo do outro;
Mesmo quando o seu está puro caos

É o próprio poema
Não há nada mais bonito
Que o rabisco de cada um
de seus cachinhos
Ela só quer a paz
E o mapa das estrelas

Inventar novos horizontes
E ter a lua como fiel escudeira
Eita menina valente
Solte seus cabelos...
Passe um batom vermelho
Dance até que o dia amanheça

Sorria, é tempo de florir
A primavera despertou
E há alguém que pode precisar
inspirar-se em ti
Poema autoria #Andrea_Domingues ©

Todos os direitos autorais reservados 23/09/2020 às 11:50 hrs

Manter créditos de autoria original _Andrea Domingues

Inserida por AndreaDomingues

✨ Às vezes, tudo que precisamos é de uma frase certa, no momento certo.

Receba no seu WhatsApp mensagens diárias para nutrir sua mente e fortalecer sua jornada de transformação.

Entrar no canal do Whatsapp